پزشک می تواند تراخم را از طریق معاینه فیزیکی یا با ارسال نمونه ای از باکتری از چشم به آزمایشگاه برای آزمایش تشخیص دهد. اما تست های آزمایشگاهی همیشه در مکان‌هایی که تراخم شایع است در دسترس نیست.

 

 

رفتار

گزینه های درمان تراخم به مرحله بیماری بستگی دارد.

 

 

داروها

در مراحل اولیه تراخم، درمان با آنتی بیوتیک به تنهایی ممکن است برای از بین بردن عفونت کافی باشد. پزشک ممکن است پماد چشمی تتراسایکلین یا آزیترومایسین خوراکی را تجویز کند. آزیترومایسین به نظر می رسد موثرتر از تتراسایکلین باشد، اما گرانتر است.

 

سازمان بهداشت جهانی (WHO) توصیه می کند که آنتی بیوتیک به کل جامعه زمانی که بیش از 10 درصد از کودکان مبتلا به تراخم هستند، تجویز شود. هدف این دستورالعمل، درمان هر فردی است که در معرض تراخم قرار گرفته است و شیوع تراخم را کاهش می دهد.

 

 

عمل جراحی

درمان مراحل بعدی تراخم - از جمله بدشکلی های دردناک پلک - ممکن است نیاز به جراحی داشته باشد.

 

در جراحی چرخش پلک، پزشک یک برش در پلک زخمی ایجاد می کند و مژه ها را دور از قرنیه می‌چرخاند. این روش پیشرفت اسکار قرنیه را محدود می کند و ممکن است به جلوگیری از از دست دادن بیشتر بینایی کمک کند.

 

اگر قرنیه به اندازه ای کدر شده است که بینایی را به شدت مختل کند، پیوند قرنیه ممکن است گزینه ای باشد که می تواند بینایی را بهبود بخشد.

 

ممکن است در برخی موارد روشی برای برداشتن مژه داشته باشید. این روش ممکن است نیاز به انجام مکرر داشته باشد.

آماده شدن برای قرار ملاقات 

اگر شما یا فرزندتان علائم تراخم را دارید، احتمالاً با مراجعه به پزشک خانواده شروع کنید. یا ممکن است بلافاصله به یک متخصص چشم (چشم پزشک) ارجاع داده شوید. هنگامی که قرار ملاقات می گذارید، بپرسید که آیا لازم است در این مدت کاری انجام دهید، مانند دور نگه داشتن فرزندتان از مدرسه یا مهدکودک.

 

در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که کمک می کند تا برای قرار ملاقات خود آماده شوید.

 

 

آنچه می توانید انجام دهید

قبل از قرار ملاقات خود فهرستی از موارد زیر تهیه کنید:

علائم فردی که به دنبال درمان است، از جمله هرگونه جزئیات در مورد تغییرات در بینایی

اطلاعات شخصی کلیدی، مانند سفرهای اخیر، استفاده از محصولات آرایشی جدید، و تغییر مخاطبین یا عینک

تمام داروها و هر نوع ویتامین یا مکملی که فرد متقاضی درمان مصرف می کند.

 

 

سوالاتی که باید از دکتر بپرسید

برای سوزش چشم، برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک خود بپرسید عبارتند از:

محتمل ترین علت این علائم چیست؟

به غیر از محتمل ترین علت، دلایل احتمالی دیگری برای این علائم چیست؟

چه نوع آزمایشاتی لازم است؟

آیا این وضعیت احتمالا موقتی است یا مزمن؟

بهترین اقدام چیست؟

آیا این وضعیت عوارض طولانی مدتی ایجاد خواهد کرد؟

آیا من یا فرزندم باید از هرگونه محدودیتی مانند ماندن در خانه از مدرسه یا محل کار پیروی کنیم؟

آیا باید به متخصص مراجعه کنم؟ هزینه آن چقدر است و آیا بیمه من آن را پوشش می دهد؟

آیا جایگزین عمومی برای دارویی که تجویز می کنید وجود دارد؟

آیا بروشور یا موارد چاپی دیگری برای من دارید؟ بازدید از چه وب سایت هایی را توصیه می کنید؟

 

 

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک احتمالاً تعدادی سؤال می پرسد، مانند:

آیا تا به حال مشکل مشابهی داشته اید؟

اولین بار چه زمانی علائم را تجربه کردید؟

علائم چقدر شدید است؟ آیا به نظر می رسد که آنها بدتر می شوند؟

به نظر می رسد چه چیزی علائم را بهبود می بخشد؟

به نظر می رسد چه چیزی علائم را بدتر می کند؟

آیا فرد دیگری در خانواده تان علائم مشابهی دارد؟

آیا علائم خود را با دارو یا قطره درمان کرده اید؟

 

 

کاری که در این بین می توانید انجام دهید

در حالی که منتظر قرار ملاقات خود هستید، بهداشت را رعایت کنید تا با انجام این مراحل، احتمال شیوع بیماری خود را کاهش دهید:

قبل از شستن دست ها به چشمان خود دست نزنید.

دست های خود را به طور کامل و مکرر بشویید.

حوله خود را روزانه عوض کنید و آنها را با دیگران به اشتراک نگذارید.

روبالشی خود را اغلب عوض کنید.

لوازم آرایشی چشم، به ویژه ریمل را دور بریزید.

از لوازم آرایشی چشم دیگران یا لوازم مراقبت از چشم شخص دیگری استفاده نکنید.

استفاده از لنزهای تماسی خود را تا زمانی که چشمهایتان ارزیابی نشده اند، متوقف کنید. سپس دستورالعمل های چشم پزشک خود را در مورد مراقبت صحیح از لنزهای تماسی دنبال کنید.

اگر کودک آلوده است، از او بخواهید از تماس نزدیک با کودکان دیگر خودداری کند.